Slaapdronken hoor ik mijn telefoon trillen en zie ik hem in alle wazigheid bewegen over mijn houten slaapkamervloer. Mijn armen beginnen spontaan te spartelen en na een paar tevergeefse pogingen krijg ik het eindelijk voor elkaar om de telefoon aan mijn oor te plaatsen. Alleen weet ik even niet meer precies hoe mijn telefoon werkt. Hij stopt met trillen en ik laat hem uit mijn handen glijden. Een paar tellen later voel ik mijn wang weer tegen het zachte kussen wrijven en val ik in een diepe slaap.
Nut? Soms is geluk genoeg
