Slaapdronken hoor ik mijn telefoon trillen en zie ik hem in alle wazigheid bewegen over mijn houten slaapkamervloer. Mijn armen beginnen spontaan te spartelen en na een paar tevergeefse pogingen krijg ik het eindelijk voor elkaar om de telefoon aan mijn oor te plaatsen. Alleen weet ik even niet meer precies hoe mijn telefoon werkt. Hij stopt met trillen en ik laat hem uit mijn handen glijden. Een paar tellen later voel ik mijn wang weer tegen het zachte kussen wrijven en val ik in een diepe slaap.
Enkele uren later word ik wakker in een nieuwe tijdzone. Alsof ik de nacht ervoor over een frontlijn ben heen gestapt waarbij het oude jaar in het nieuwe jaar is overgegaan. Dat als ik de sprong niet had gewaagd, ik voorgoed was achtergebleven. Maar niets is minder waar. Ik ben heelhuids terecht gekomen in het jaar 2016 op wat stuiptrekkingen na van de ontkurkte champagne en het ‘urenlang’ dansen op straat tijdens een spectaculaire vuurwerkshow.
Ik woon nu bijna twee jaar in mijn appartementje in de historische binnenstad van Dordrecht en nog altijd heb ik geen stap binnen een bibliotheek, kerk, of museum gezet. Zodoende heb ik verleden week de culturele uitstapjes toevoegd aan mijn goede voornemens lijstje. Gisterennacht heb ik in een opwelling ook de eerste cursus bedacht die ik wil gaan volgen. Een cursus waar ik een tijd terug een artikel over heb gelezen. Gelukkig dat ik deze niet vergeten ben. Namelijk de cursus: oorkaarsen therapie! Kaarsen maken die de doorbloeding stimuleren en ook nog eens de lymfestroom in oren, keel, neus -en bijholten. En laat ik nu net al een aantal weken een verstopte neus hebben. Natuurlijk zou het veel praktischer zijn als ik mijn Duits zou bijschroeven, of Frans. Of dat ik een kookcursus stamppotten maken ga volgen, want daar maak ik nu altijd een potje van. Maar niet altijd alles hoeft echt nut te hebben vind ik zelf. Ik sta iedere doordeweekse dag netjes op tijd op om naar werk te gaan, betaal iedere maand plichtsgetrouw mijn rekeningen, poets twee keer op een dag mijn tanden. Ik wil ook gewoon mijn pleziertje.
De geluksmomentjes die kun je gelukkig niet op lijstjes zetten. Zodra het geluk zich aandient moet je deze meteen bij de enkels beet grijpen en met huid en haar verslinden. Hoe klein en hoe aanzienlijk ook. Heerlijk genieten van onschuldige geneugtes maken je een completer mens. En dan heb je nog zoiets als het lot. Het lot is een samenspel tussen al waar je geen invloed op hebt en op de inspanning van jouw eigen kant. Je kunt niet overal de baas over zijn, maar je bent ook geen marionet. Ik zie het als twee touwen waarover je kunt balanceren. Het ene touw is het touw naar het lot en het andere touw de brug naar je vrije wil. De vraag die je jezelf kan stellen is, welk touw kan ik beklimmen en van welk touw glijd ik weg? Beklim de juiste en klim zo hoog als je kunt. Gelukkig is er echt heel veel waar je zelf invloed op kunt uitoefenen. Je kunt zelf bepalen met wie je tijd doorbrengt, met wie je energie deelt en met wie niet. Heerlijk optimistisch hé? Het leven is soms al ingewikkeld genoeg, dus waarom niet 🙂
Een fijne eerstejaarsweek voor jullie, proost!
Rowenda Mackelie