Door Hester – Hester is een 14-jarige scholier en blogger op www.hesterly.nl. Ze is gek op haar Noorse Boskat, onlosmakelijk verbonden met haar mobiel en een echte chocoholic. In deze wekelijkse column schrijft ze graag over alle fenomenen uit haar leven waarmee ze de spot kan drijven – inclusief zichzelf.
Hoewel ik een enorme taalliefhebber ben, durf ik toch te zeggen dat veel woorden eigenlijk heel raar zijn. Van sommige kijk je op het eerste gezicht al raar op, anderen vind je pas na tien of twintig keer achter elkaar zeggen vreemd, maar allemaal hebben ze wel iets raars. Als je verrassing met één r schrijft, krijg je opeens een totaal ander woord, bommelding lees ik standaard als bommel-ding, net zoals rijstrook (rijst-rook of rij-strook?) en massagebed (massa-gebed of massage-bed?). Je noemt iemand aardig terwijl dat niks met aarde of de grond te maken heeft, een politicus zou je in feite ook gewoon kunnen lezen als politiekus, sommige woorden zijn amper uit te spreken (‘schroothoop’, ‘paul’) en doe het jezelf maar niet aan om een woord een aantal keer achter elkaar te zeggen. Dan heb ik het niet over het flauwe ‘heks heks heks’ of ‘auto auto auto – file’, maar gewoon over zomaar een woord. Ik bedoel, groetjes? Groetjes? Groetjes? Waarom nou weer GROETJES? Wie heeft ooit bedacht dat dat ook maar iéts te maken heeft met afscheid nemen?
Vakantie is leuk, en óp vakantie gaan is minstens even leuk. Even je dagelijkse ritme en stekkie laten varen, heel andere dingen doen en op een heel andere plek zijn – I love it. Maar come on, heeft er óóit iemand zonder tegenzin zijn koffer gepakt? Ik denk het niet. Zelf vind ik het echt een rotwerkje en je kan me wel vertellen dat ik het voor een goed doel doe, maar dat weet ik zelf ook wel en daar wordt je tas inpakken niet leuker van. Het liefst stel ik dat dus uit tot het laatste moment en begin ik pas als mijn moeder me al tien keer gevraagd heeft of ik er al wat aan gedaan heb. Bedenken welke kleding je allemaal mee neemt, of dat een beetje met elkaar combineert en afgestemd is op het weer, welke make-up je wel gaat gebruiken en welke niet (hallo, misschien ga ik wel een keertje helemaal los!
Afgelopen week bracht ik in plaats van in de drukke Randstad, in het gezellige en weidse Friesland door. Ik verbleef daar in een normaal huis (geen campings voor mij), waardoor het geen probleem was om een vriendin uit te nodigen voor een paar daagjes en we een klein motorbootje van de eigenares van het huis mochten gebruiken. Nu moet je weten dat ik alles behalve een waterrat ben – vraag me niet naar mijn A-diploma –, maar goed, ik kan zwemmen. Niet dat ik dat vaak doe, want de laatste keer dat ik zwom is ondertussen alweer een jaar geleden. Dat toont misschien wel aan dat mijn liefde voor water niet onbeschrijflijk groot is. Bovendien ben ik ook geen ontzettende durfal en die combinatie van redenen zorgde ervoor dat ik de eerste keer dat ik op dat bootje vaarde, de hele tijd verstijfd in dezelfde houding zat. Blij dat ik het overleefd had, klom ik na een kwartiertje weer op de kant. Dat vind ik nou echt wat voor mijn vader, en ik kijk wel toe, dacht ik.