Soms ben je er gewoon echt even aan toe: na een week hard werken in het weekend een dagje lekker eropuit gaan en even helemaal niks te doen. Zo’n dagje was het voor mij gisteren en samen met vriendlief stapte ik in de auto voor een dagje naar het Belgische Hasselt. Gewoon lekker een beetje shoppen, de toerist uithangen en natuurlijk veel tijd op terrasjes doorbrengen!
Dat de herfst inmiddels het stokje overgenomen heeft van de zomer lijkt me geen supershocking nieuws, it’s pretty obvious. Het is oktober, rond 8 uur is het hele land gehuld in complete duisternis en zitten we allemaal met de kachel aan met een kop dampende thee onder een dekentje op de bank klaar voor onze favo serie. Een nieuw seizoen betekent een andere garderobe, andere maaltijden en andere make-up. Ja, is dat zo? Gaan we met de komst van een nieuw seizoen massaal voor een nieuwe make-up stash?
Door Alette – In het nieuwe assortiment van Essence is deze Paper Print Manicure te vinden. In een handomdraai een mooie nail-art maken is het doel. Benieuwd of het werkt? Kijk snel verder!
Dit jaar viert Bourjois haar 150ste verjaardag (wàt? Ja echt!) en ter ere van deze mijlpaal brengt het merk haar eerste historische bestseller terug op de markt. Met recht een bestseller, want in het begin van de vorige eeuw gingen er maar liefst 2 miljoen exemplaren van over de toonbank. Over welk product ik het heb? De Poudre de Riz de Java!
Door Hester – Hester is een 14-jarige scholier en blogger op www.hesterly.nl. Ze is gek op haar Noorse Boskat, onlosmakelijk verbonden met haar mobiel en een echte chocoholic. In deze wekelijkse column schrijft ze graag over alle fenomenen uit haar leven waarmee ze de spot kan drijven – inclusief zichzelf.
Woensdagmorgen, kwart voor acht. Normaal de tijd waarop ik bijna van de ontbijttafel opsta, maar als het druk is in mijn fysiopraktijk moet ik mijn rustig-wakker-wordentijd inleveren om een halfuurtje eerder dan normaal al op de fiets te springen. Ik weet dat 7:50 best meevalt (al ziet het er erger uit als ik die zeven zo zie staan!), maar ik merkte toch wel dat het vroeger was dan normaal. Overal op de weg was het nog rustig en ik was zelf volgens mij ook nog een beetje rozig. Mijn hersens vonden het namelijk wel leuk om me in de war te maken met het gevoel alsof ik aan het kamperen was. Dat doe ik nooit, maar verder ben ik nooit zo vroeg buiten, dus vandaar de (ietwat vreemde) associatie, denk ik. Na een kwartiertje fietsen en een paar minuutjes wachten mocht ik me weer volledig uitleven op alle apparaten die daar staan. Vijf minuten achter elkaar armfietsen, met gewichtjes in de weer en dan nog vanalles met andere apparaten… Op sommige momenten is het verschil tussen een sportschool en de fysio me net iets te klein.